By Relaxnews March 12, 2020
ความคิดที่ว่าสัตว์สัมผัสได้ถึงความรักเคยทำให้นักจิตวิทยาคนหนึ่งถูกตำหนิอย่างรุนแรง เนื่องจากถูกกล่าวว่าเป็นการใช้ความรู้สึกมากกว่าเหตุผลทางวิทยาศาสตร์ แต่จากการอ้างอิงจากหนังสือเล่มใหม่เปิดเผยว่าเมื่อพูดถึงสุนัข คำว่ารักกลายเป็นคำอธิบายคำหนึ่งที่ทำให้เราเข้าใจว่าทำไมความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับเพื่อนสี่ขาที่ดีที่สุดของเราจึงเป็นหนึ่งในพันธมิตรที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์ ไคลฟ์ วินน์ ผู้ก่อตั้ง Canine Science Collaboratory แห่ง Arizona State University ได้กล่าวถึงเรื่องนี้ใน “สุนัขคือความรัก: ทำไมสุนัขจึงรักคุณ และรักคุณได้อย่างไร”
นักจิตวิทยาสัตว์อายุ 59 ปี เริ่มศึกษาสุนัขในช่วงต้นยุค 2000 และเช่นเดียวกับเพื่อนร่วมงานของเขา เขาเชื่อว่าการกำหนดอารมณ์ที่ซับซ้อนให้กับสัตว์คือการทำบาปแห่งมานุษยวิทยา จนกระทั่งเขาได้ค้นพบบางอย่างที่ยิ่งใหญ่เกินกว่าจะเพิกเฉย “ฉันคิดว่ามีประเด็นที่น่าสงสัยในความสงสัยของคุณ” ชายอังกฤษผู้นี้กล่าวในการให้สัมภาษณ์กับ AFP
Canine Science Collaboratory มีความสุขกับการรื้อข้อมูลในช่วงเวลาสองทศวรรษที่ผ่านมา ส่วนใหญ่เป็นการกล่าวถึงความฉลาดของสุนัข เช่น “The Genius of Dogs” โดย ไบรอัน แฮร์ ได้พัฒนาความคิดที่ว่าสุนัขมีความฉลาดโดยธรรมชาติและมีความพิเศษ อย่างไรก็ตามวินน์รับบทตรงกันข้ามโดยอ้างว่าฟิโด้นั้นไม่ได้ฉลาดนัก นกพิราบสามารถระบุประเภทของวัตถุต่าง ๆ ในภาพ 2D โลมาแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเข้าใจไวยากรณ์ ผึ้งส่งสัญญาณที่ตั้งของแหล่งอาหารให้กันและกันผ่านการเต้นรำ; การกระทำทั้งหมดคือสิ่งที่สุนัขไม่สามารถทำได้
แม้แต่หมาป่าซึ่งเป็นสายพันธุ์บรรพบุรุษของสุนัขที่รู้จักกันในเรื่องความดุร้ายและขาดความสนใจในผู้คน ยังแสดงสามารถในการติดตามมนุษย์ รวมไปถึงในผลการศึกษาจากสวีเดนจากการเล่นขว้างสิ่งของกับพวกมัน วินน์เสนอการปรับเปลี่ยนกระบวนโดยการวิจัยข้ามสาขาวิชาและโฟกัสเรื่อง “ความสามารถในการเข้าถึง” หรือ “การเป็นสัตว์สังคม” ของสุนัขที่ทำให้พวกมันแตกต่าง
ยีน วิลเลียมส์ ซินโดรม
ความก้าวหน้าที่โดดเด่นที่สุดอย่างหนึ่งมาจากการศึกษาเกี่ยวกับ oxytocin ซึ่งเป็นสารเคมีในสมองที่ผสานความผูกพันทางอารมณ์ระหว่างผู้คน ซึ่งอ้างอิงตามหลักฐานชิ้นใหม่ กล่าวว่านี่คือยีนที่ทำหน้าที่ผสานความสัมพันธ์ระหว่างสุนัขกับมนุษย์ งานวิจัยล่าสุดโดย ทาเคฟูมิ คิคุซุย จาก Azabu University ในญี่ปุ่น แสดงให้เห็นว่าระดับของสารเคมีพุ่งขึ้นเมื่อมนุษย์และสุนัขมองเข้าไปในดวงตาของกันและกัน เป็นผลสะท้อนที่พบได้จากสังเกตระหว่างแม่และทารก
ในเชิงพันธุศาสตร์ นักพันธุศาสตร์ บริดเจ็ต ฟอนโฮลต์ จาก UCLA ได้ค้นพบสิ่งที่น่าแปลกใจในปี 2009 ได้แก่ สุนัขมีการกลายพันธุ์ยีนที่ทำหน้าที่รับผิดชอบต่อวิลเลียมส์ ซินโดรมในมนุษย์ ซึ่งคือการมีข้อจำกัดทางปัญญาและการเข้ากับผู้อื่น “สิ่งสำคัญเกี่ยวกับสุนัข สำหรับกลุ่มคนที่มีอาการของวิลเลียมส์ ซินโดรมคือความปรารถนาที่จะสร้างความสัมพันธ์ใกล้ชิดเพื่อให้มีความสัมพันธ์ส่วนตัวที่อบอุ่น การรักและได้รับความรัก” วินน์เขียน
ข้อมูลเชิงลึกจำนวนมากยังได้รับการรวบรวมผ่านการทดสอบพฤติกรรมใหม่ หลาย ๆ หัวข้อคิดค้นโดยวินน์ ง่ายต่อการทำตามที่บ้านด้วยเครื่องมือช่วยเหลืออย่างขนมและถ้วย การทดสอบหนึ่งคือการใช้เชือกดึงเปิดประตูหน้าบ้านของสุนัขและวางชามอาหารในระยะห่างที่เท่ากับเจ้าของ พบว่าสุนัขจะรีบเข้าไปเจ้านายของพวกเขาอย่างเร็วไว
การถ่ายภาพด้วยคลื่นสนามแม่เหล็กได้เจาะลึกไปในระบบประสาทซึ่งแสดงให้เห็นว่าสมองของสุนัขตอบสนองต่อการสรรเสริญเท่ากับหรือมากกว่าอาหาร แต่ถึงแม้ว่าสุนัขเกิดมาพร้อมกับความรู้สึกรักและผูกพันโดยธรรมชาติ แต่ก็ต้องมีการเลี้ยงดูตั้งแต่เนิ่นๆ ความรักนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพียงแค่มนุษย์เท่านั้น เช่นเรื่องที่ชาวนาที่เลี้ยงลูกสุนัขท่ามกลางฝูงเพนกวินบนเกาะเล็ก ๆ ของออสเตรเลียก็สามารถช่วยชีวิตนกจากสุนัขจิ้งจอกในการทดลองในปี 2015
ทุกสิ่งที่คุณต้องการคือ…ความรัก
สำหรับวินน์ขอบเขตของการศึกษาเชิงวิทยาศาสตร์ในสุนัขอาจคือผลทางพันธุศาสตร์ ซึ่งจะช่วยคลี่คลายกระบวนการลึกลับที่เกิดขึ้นภายในประเทศอย่างน้อย 14,000 ปีก่อน วินน์เป็นผู้สนับสนุนทฤษฎีกองขยะที่ว่าบรรพบุรุษของสุนัขโบราณรวมตัวกันอยู่รอบ ๆ สุสานที่ทิ้งมนุษย์ ค่อย ๆ เข้าหามนุษย์อย่างช้า ๆ ก่อนที่จะมีส่วนร่วมในชีวิตของมุษย์อย่างเช่นทุกวันนี้ผ่านการล่าร่วมกัน
มันโรแมนติคน้อยกว่าความคิดยอดนิยมของนักล่าที่จับลูกสุนัขหมาป่าแล้วฝึกฝนพวกมัน ซึ่งวินน์เยาะเย้ยว่าเป็น “มุมมองที่ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้เลย” เนื่องจากความดุร้ายของหมาป่าที่โตเต็มวัย พวกมันจะหันมาทำร้ายมนุษย์ที่เลี้ยงมาซะเอง ความค้นพบใหม่ในการจัดลำดับดีเอ็นเอตั้งแต่สมัยโบราณจะช่วยให้นักวิทยาศาสตร์ค้นพบช่วงเวลาของการกลายพันธุ์ที่สำคัญของยีนที่ควบคุมกลุ่มอาการของวิลเลียมส์ ซินโดรม
วินน์เดาว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นเมื่อ 8,000 – 10,000 ปีก่อน ในตอนท้ายของยุคน้ำแข็ง ในครั้งที่มนุษย์เริ่มล่าพร้อมกับสุนัขเป็นประจำ สิ่งที่ทำให้การค้นพบเหล่านี้มีความสำคัญมากกว่าการค้นพบทางวิทยาศาสตร์ที่ก้าวหน้าคือความห่วงใยต่อสวัสดิภาพของสุนัข นั่นหมายถึงการปฏิเสธวิธีการฝึกที่ใช้ความรุนแรง เช่น ห่วงรัดคอที่มาจากความเข้าใจผิดเรื่อง “อำนาจ” ซึ่งถูกทำให้เป็นที่นิยมของผู้ฝึกสอนผู้มีชื่อเสียงที่ต้องการให้เจ้าของสุนัขกลายเป็น “จ่าฝูง”
“สุนัขของคุณเพียงต้องการให้คุณแสดงให้พวกเขาเห็น” วินน์กล่าว ผ่านการเป็นผู้นำที่เห็นอกเห็นใจและการส่งเสริมเชิงบวก นอกจากนี้ยังหมายถึงการหาเวลาเพื่อตอบสนองความต้องการทางสังคมของพวกเขา แทนที่จะปล่อยให้พวกเขาโดดเดี่ยวตลอดทั้งวัน “สุนัขของเราให้สิ่งต่าง ๆ แก่เรามากมายและในทางกลับกันพวกเขาไม่ได้ขออะไรตอบแทน” เขากล่าว “คุณไม่จำเป็นต้องซื้อของเล่นที่มีราคาแพงหรือขนม และคุณรู้ดีว่ามีอะไรอีกที่พวกเขาต้องการ พวกเขาแค่ต้องการใช้เวลากับพวกคุณ พวกเขาต้องการที่จะอยู่กับคุณ”
